زيباشناسي مستقل و متمايز، واپسين ظهور فرهنگ مدرن است که با جدا کردن راه
خود از اهداف و منظور هاي جادويي_ديني شکوفا مي شود.
هر آنچه که اسطوره اي، جادويي و ديني است مي تواند خارج از اعتقاد در حوزه
زيباشناسي ماندگار باشد. يک پيوند ژرف پنهان ميان قلمرو اسطوره اي و قلمرو
زيباشناسي وجود دارد. (ادگار مورن، هويت انساني)
